Als we terugkijken zijn we – op zijn Drents gezegd - niet ontevreden: er ligt een mooie groene Omgevingsvisie, een Woonvisie, eindelijk weer ambitie rond de Havenkade, een Warmtevisie met twee startwijken en de eerste aanzet van een spoorboekje naar de toekomst voor de rest van de stad. We gaan aan de slag met de binnenstad, ook daar met veel groen en veel aandacht voor de fiets en schone bevoorrading.
Alle seinen staan op groen om nu aan de slag te gaan met de uitwerking. GroenLinks wordt hier wel blij van. Dit college heeft veel voor het voetlicht gebracht. Assen als woonstad, Assen als culturele stad, Assen als stad in het groen, een effectieve lobby in Den Haag rond Jeugdbeleid, een participatienota en niet onbelangrijk: de financiën weer op orde binnen de grenzen van wat mogelijk is.
Nu zou ik verder in kunnen zoomen op de Kaderbrief en nog wat meningen kunnen geven en vragen op detailniveau kunnen stellen, maar misschien kan ik mijn spreektijd beter gebruiken. Ik laat het bij de opmerking dat we met de lijn uitgezet door het college in de kaderbrief en de voorstellen in kunnen stemmen. De vragen die we als GroenLinks nog hadden heb ik als schriftelijke vragen ter informatie bij onze bijdrage gevoegd en dienen we in bij de griffie.
Naar de toekomst toe hebben we als GroenLinks de nodige ambities die we graag met u delen. Want één kwalificatie mist Assen nog: Assen als klimaat-neutrale stad….
Al Gore kwam begin 2000 al met zijn film “An inconvenient truth.” En die waarheid is er alleen maar ongemakkelijker op geworden. Klimaatverandering zet door, een crisis die op ons afkomt waarbij corona in het niet valt en die veel meer slachtoffers wereldwijd eist en zal eisen.
In Assen proberen we ons steentje bij te dragen, maar zijn wij ook bereid die ongemakkelijke waarheid te vertellen als lokale politiek? Of zijn onze achterbannen en verkiezingen belangrijker dan hoe we de stad, als onderdeel van deze wereld, doorgeven aan de volgende generatie? Durven we de boodschap te verkondigen dat het pijn gaat doen, dat het geld gaat kosten, dat klimaatmaatregelen niet altijd gratis zijn en misschien wel ten koste van ons uitzicht gaan.
Er zijn meerdere strategieën om met een groot, soms niet te bevatten, probleem om te gaan. We hebben dat in de corona-crisis ook gezien.
Een strategie om zelf niets te doen, is wijzen naar de ander: “maar in Duitsland gaan ze zelfs aan het aardgas” of “in China bouwen ze kolencentrales, waar zouden wij ons druk over maken”. Als je wijst naar een ander, wijzen er drie vingers naar jezelf. We kunnen onze verantwoordelijkheid niet ontlopen als rentmeester van deze planeet. De “barmhartige Samaritaan” voldoet niet meer en moet plaatsmaken voor “de goede voorouder”. We mogen niet nu de toekomst koloniseren van een generatie die er nog niet is.
Uitstelgedrag hebben we al aan de dag gelegd sinds de Club van Rome, 50 jaar terug. We zitten nu op een punt dat uitstel fataal wordt. Dat we nog tot 2050 de tijd zouden hebben, is jezelf en je inwoners een rad voor de ogen draaien. Natuurlijk is participatie belangrijk, we moeten het samen doen, maar er is meer. Ook als lokale politiek zullen we knopen moeten doorhakken en keuzes moeten maken en kunnen we de (letterlijk) hete brei niet voor ons uitschuiven.
Vanuit het Rijk en Europa komt er nog een extra opgave aan. Hoe gaan we dat doen college, mede-raadsleden? Alleen zon op dak? Daar gaan we het dus niet mee redden. De zoekgebieden voor grootschalige opwekking zijn geschrapt uit de omgevingsvisie. Vanuit de participatie-oogpunt bezien begrijpen we het wel, maar we maken ons oprecht zorgen hierover. Hoe gaat het college hier nu mee verder? Geeft het ons nog voldoende armslag? Laten we nu als de wiedeweerga dat gesprek gaan voeren met onze inwoners en ook dit concretiseren. Van visie naar uitvoering.
De energie transitie biedt kansen. Inzetten op groene banen; er is een schreeuwende behoefte aan vakmensen om de energietransitie uit te voeren, aan hierop toegesneden Mbo-opleidingen. Assen is een Mbo-stad. Hoe kunnen we hierop inzetten en van profiteren? Verbindingen leggen tussen opleidingen en bedrijfsleven. Ziet het college hier kansen voor de toekomst en hoe gaan we dit gestalte geven?
Daarnaast speelt de stikstofcrisis. Het deze week verschenen rapport van het Planbureau voor de Leefomgeving liegt er niet om. Drastische maatregelen zijn nodig, ook voor Assen, om überhaupt te kunnen bouwen, zeker als het om Kloosterveen gaat. Stikstof zou nog wel eens een belemmering kunnen zijn om Kloosterveen op termijn af te maken. Hoe ziet het college dit? Waar ziet het college ‘stikstofruimte’?
Het Rijk en Europa zetten fors in op kringlooplandbouw omdat het bijdraagt aan minder stikstofemissie. Ook de provincie zet in op verduurzaming van de agrarische sector. Minder stikstof op onze kwetsbare natuur waar we zuinig op moeten zijn en die we hard nodig hebben om de klimaatdoelen maar ook onze bouwopgave te halen. Kan Assen hier een faciliterende rol in spelen?
Voorzitter, ik sluit af. U begrijpt het wel. De zorgen van GroenLinks zitten niet zozeer bij de Kaderbrief en de voorstellen die het college doet voor de begroting van 2022. Onze zorgen zitten meer op hoe Assen zich voorbereidt en we op tijd klaar zijn voor die andere problematiek waar we al midden in zitten en die nog op ons afkomt.
Hoe behouden we die mooie leefbare sociale stad in het groen in een letterlijk veranderend klimaat en hoe nemen we onze inwoners daarbij op een goede manier mee? Daar willen wij de komende tijd nog graag aan werken!