Ik kwam gedesillusioneerd thuis te zitten. Wat nu? Rond 2003 was de oorlog in Irak een internationaal hot issue. Vrienden van me bezochten regelmatig demonstraties tegen vluchtelingen en de oorlog en nodigden mij uit hieraan deel te nemen. Ik ging me erin verdiepen en besloot de ‘burgerlijk ongehoorzame schoenen’ aan te trekken om naar een demonstratie te gaan.
Ik ontmoette hier ook weer nieuwe vrienden die bezig waren om campagne te voeren voor de dieren. Al gauw gooide ik mijn leren jas aan de kant, ging plantaardig eten en besloot om me bij hen aan te sluiten. Ik kan namelijk heel slecht tegen onrecht. Onrecht tegenover mensen of dieren, dat maakt eigenlijk geen verschil. Maar destijds waren er niet veel mensen bezig met rechten voor de dieren. Dieren hebben zelf geen stem en daarom specialiseerde ik mij vooral op dierenrechten en milieu.
Ik heb actief campagne gevoerd voor het bontvrij krijgen van winkels; helaas wordt er her en der nog altijd bont verkocht al is dat gelukkig veel minder dan vroeger. Ook voerde ik campagne tegen dierproeven en tegen (wilde) dieren in circussen; gelukkig is dit laatste inmiddels landelijk verboden. Daarnaast heb ik ook vaak actiegevoerd tegen fossiele bedrijven, zoals SHELL en andere multinationals die het niet nauw nemen met ons milieu. In mindere mate voerde ik ook actie voor vluchtelingen en uitgeprocedeerde vluchtelingen en ook tegen de kap van natuurgebieden voor beton of asfalt.
Als klein jongetje heb ik altijd al moeite gehad met onrechtvaardigheid. Dit heeft vooral met mijn opvoeding te maken. Ik kom uit een gebroken gezin en heb een moeilijke jeugd gekend. Daarbij kwam dat ik zelf als tiener heel veel moeite heb gehad met het accepteren van mijn lichamelijke beperkingen. Dit heeft dan ook uiteindelijk geleid tot een verslaving, hoofdzakelijk aan cannabis. Echter, deze verslaving liep behoorlijk uit de klauwen en in 2010 ben ik dan ook enkele weken opgenomen geweest in een afkickkliniek om mezelf te leren accepteren en ook te breken met de slechte gewoontes die horen bij verslaving.
Dat is achteraf gezien één van de zwaarste gevechten met mijzelf geweest die ik heb moeten voeren, en ik ben dan ook heel blij dat ik toen die keuze heb gemaakt. Want vanaf dat punt kwam mijn leven in de lift. Ik begon kansen te zien in het leven. Ik benadrukte niet meer wat ik niet kon door mijn beperkingen, maar wat er juist (nog) wél mogelijk is. Eigenlijk kijk ik sindsdien zoveel mogelijk positief naar dingen en denk ik vooral in oplossingen.
Waarom vertel ik jullie dit allemaal?
Het geeft inzicht in hoe ik in het leven sta. Ook wil ik met mijn verhaal jullie laten zien dat, hoe moeilijk soms het leven mag zijn, je kan het altijd over een andere boeg gooien. Er zijn altijd dingen die wél mogelijk zijn en die kansen moeten je pakken.
En dat is precies wie ik nu ben, ik ben enorm gedreven. In principe hoef ik niet te werken. Immers, ik ben nog altijd arbeidsongeschikt. Maar ik ben gedreven om wat bij te dragen aan de samenleving. Dus ben ik gaan kijken wat ik kon doen zonder opleiding. Ik kwam terecht in de callcenterwereld en heb ik inmiddels bij de ANWB Alarmcentrale in Assen een vast contract gekregen. Mijn droombaan is dit niet. Maar, ik ben wel gelukkig in mijn baan! Want ik mag elke keer weer mensen verder helpen. En laat dat ‘verder helpen’ nou precies datgene zijn waar ik veel energie uit haal.
Afgelopen voorjaar heb ik veel getwijfeld. Zal ik mij wel of niet kandidaat stellen. En hoe zie ik de plek op de lijst dan? Ik heb het toch maar gedaan. Omdat ik mijn stadje, want zo voelt Assen voor mij, ‘verder wil helpen’ naar een groene, eerlijke en sociale stad voor alle inwoners. Uiteindelijk ben ik door de GroenLinks leden op plek 3 verkozen. Ik ben enorm dankbaar voor het vertrouwen dat jullie in mij hebben. Als ik straks in de raad verkozen word, houd ik natuurlijk wel rekening met mijn lichamelijke ongemakken en ga daarom een dag minder werken bij de ANWB.
Ik wil mij, met hart en ziel en passie en gedrevenheid, inzetten voor onze groene kernwaarden van ons mooie Assen.
Mocht je vragen of opmerkingen hebben of wil je een gezellig gesprek met een bakje koffie of thee, schroom dan niet om mij te mailen of te bellen.
06-36054460
groenlinks@vanderkolk.org
