Maart roerde inderdaad zijn staart dit jaar en dat pakte voor GroenLinks niet goed uit. Van 14 naar acht zetels is een behoorlijke klap. En eerlijk gezegd zag ik dit grote verlies niet aankomen. Ik wist wel dat de nog zwevende (vrouwelijke) kiezers om mij heen dit keer wilden kiezen voor iets anders. Vooral voor een ander leiderschapsstijl en daarom kwamen ze uit bij Sigrid Kaag. De zwevende kiezer had even genoeg van de gezichten die, in plaats van zich te schamen over hun falen in de toeslagenaffaire, zoveel mogelijk deden alsof dat even niet belangrijk was tijdens de verkiezingen. Ook hier toch ook een falen van de linkse oppositie die daar niet genoeg winst uit wist te halen. Ook bij hen was niet de toeslagenaffaire een hoofdthema maar lieten ze zich meeslepen in de vergezichten, zonder corona, zoals die door de huidige coalitie werd geschetst. 

Ook jammer dat het linkse blok waar Jesse voor ging niet heeft gewerkt want het haalde helaas te weinig zetels om indruk te maken op de bestaande machtsverhoudingen. Het is moeilijk te verklaren dat de ruk naar rechts overeind is gebleven bij zoveel affaires en misstanden in de afgelopen jaren. Komt het nu echt door het coronatijdperk dat Rutte en consorten toch zoveel stemmen hebben gekregen of ligt het dieper? Is er zoveel onvrede en machteloosheid bij de stemmers dat ze gaan voor een veilige keuze die hun bestaanszekerheid voor hun gevoel, het minste gaat aantasten? Zien we dat onvoldoende en zijn we misschien als GroenLinks te weinig inlevend voor de angsten die mensen hebben over hun toekomst.

Als het gaat om de toekomst van hun kinderen, of ze kunnen wonen in betaalbare huizen, hoe ze mee moeten betalen om de klimaatdoelen te halen door bijvoorbeeld een windmolen als uitzicht in hun voor of achtertuin toe te staan. Wat ze straks moeten gaan betalen voor nieuwe (gasloze) energie terwijl ze misschien bang zijn dat ze nu of straks na Corona geen baan meer hebben?

Of ben ik nu te streng en vergeet ik door mijn teleurstelling de goede dingen die wel werden gezegd en gedaan.  Vergeet ik de blijdschap van mijn zoon omdat Lia Westerveld, waar hij op stemde omdat hij ook met jongeren werkt, met voorkeurstemmen in de Tweede Kamer is gekozen.

De horizon

In het boek van Yuval Noah Harari, “21 lessen voor de 21e eeuw “schrijft hij dat Democratie is gebaseerd op het idee dat de kiezer alles het beste weet, in het kapitalistische systeem van vrije marktwerking is de klant koning en het liberale onderwijs leert studenten om zelfstandig na te denken. Harari geeft echter aan dat de meeste menselijke beslissingen niet op rationele analyses berusten maar op emotionele reacties. We denken dat we vandaag de dag veel meer weten maar weten als individu minder omdat we doorgaans denken in groepen. 

Hier dacht ik aan toen ik het afgelopen weekend met windkracht zes langs het strand van Ameland liep. We gaan ons de komende maanden inzetten voor de gemeenteraadsverkiezingen in 2022 en het zou toch mooi zijn als we niet het landelijk beeld achterna gaan maar juist in de gemeenten weer gaan winnen door uit te dragen waar we als GroenLinks voor staan. 

Laten we dit dan doen door niet alleen individuen aan te spreken maar juiste groepen aan te spreken met empathie en begrip voor de emoties die er zijn en deze niet te ontkennen. Ouders, ouderen, jongeren, scholieren, werkenden, huizenbezitters, huurders, milieuactivisten. milieu-onbewusten, voorlopers, volgers, plichtsgetrouwen etc.etc. Laten we er een stormachtige campagne van maken met beschutting voor hen die het nodig hebben zodat we de wind weer in de zeilen krijgen. 

Door de wind, door de regen, dwars door alles heen.
Door de storm, al zit alles je tegen, door jou ben ik nooit alleen. (Stef Bos)

ATHENA