Op mijn eerste vraag, Wie is Tony antwoordt hij; Tony is een 50 jaar oude vader van een dochter van 6, een heel mooi cadeautje, want ik had niet verwacht ooit nog vader te worden. 
Tony is opgegroeid in een rood nest, in Rolde, waar politieke interesse van huis uit is meegegeven. Op zijn 18de  ging hij het huis uit, hij deed de hotelschool en werkte daarna door heel Europa.Toen hij 25 was keerde hij terug naar Assen na een gebroken relatie, hij begon zijn eigen café, café Korsakov, de meeste Assenaren zullen Tony daar ook van kennen. Later bij café Cheers leerde hij Laura Punt kennen, via haar is hij GroenLinks Assen ingerold.

Het caféleven heeft Tony achter zich gelaten, hij volgde de opleiding sociaal agogisch werk, en ging werken bij jeugdinrichting “het Poortje”  daar zag hij veel ellende voorbij komen, voortvloeiend uit o.a. familiaire armoede en criminaliteit, Hij verteld dat het voor komt dat jongeren een delict plegen alleen om een dak boven het hoofd te hebben. 
Momenteel werkt hij bij de reclassering met taakgestraften. Om zich verder te ontwikkelen wil hij nog graag HBO socialwork gaan doen, dit is o.a door corona en het toch plotseling de raad in gaan wat stil komen te liggen.

Als ik vraag waar zich graag voor wil inzetten in de gemeenteraad vertelt hij: Het achtergebleven kind, daar wil ik me sterk voor maken. Hij ziet een grote afstand tussen politiek en de “gewone” mensen, en een grote afstand tussen beleid en werkelijkheid. Beleidsmakers die dan wel een opleiding hebben gehad maar totaal geen levenservaring hebben en geen idee hebben hoe de praktijk werkt. Ik heb veel voorbeelden gezien van kinderen die tussen de wal en het schip vallen, en vraag me af, hoe is het mogelijk in ons rijke Nederland. 

GroenLinks is de partij waar Tony het minst mee oneens is vertelt hij, mensen die hem nog kennen uit de kroeg periode zullen hem niet zo snel verwachten bij GroenLinks, Tony voelt zich meer Links dan Groen, daar zit zijn interesse en zijn kracht. Hij is zegt hij zelf meer activist dat politicus, hij kan hard de discussie aan gaan “ met gestrekt been erin” beeldvorming maakt hij zich niet zo druk om. 
In de aanloop naar de vorige gemeenteraadsverkiezingen werd Tony gevraagd te solliciteren voor een plek op de lijst, en als opvulling zag hij dat wel zitten, hij nam wel direct plaats in de steunfractie, uit interesse, hij wou graag kijken hoe politiek gaat lokaal. Met een 7de plek op de lijst had hij nooit verwacht ook daadwerkelijk als raadslid geïnstalleerd te worden. 

Ik vraag hem wat een raadslid zoal doet, of in elk geval hoe hij daar invulling aan geeft. Je oor te luisteren leggen, benaderbaar zijn, en heel belangrijk een afwijkende mening durven hebben, verteld hij. Hij zou graag meer tijd hebben om zich te kunnen verdiepen in de materie, meer dossierkennis hebben, maar ook  grotere steunfractie zou heel fijn zijn. Meer jeugd die zich betrokken voelt bij de gemeentepolitiek. Een goede toekomst voor “onze” jeugd is voor Tony de rode draad in zijn politieke gedrevenheid merk ik in het hele gesprek. Als geld geen rol zou spelen, wat zou er dan eerst veranderen in Assen? Meer geld voor jeugdzorg, een kenniscentrum jeugd met veel expertise, specialistische zorg daar waar nodig is. Meer oog voor de jeugd in het algemeen, meer mbo’s. De vergroening gaat te langzaam, Assen is totaal niet duurzaam. Ervaringsdeskundigheid zou belangrijk moeten zijn in bv jeugdzorg, het hebben van een diploma zou niet belangrijker moeten zijn dan je ervaring. Iets wat hij echt heel bizar vind is bijvoorbeeld dat een LHBTI+ kind wat op school gepest wordt ook counseling krijgt op de school waar het pesten plaatsvindt. 

Voor aspirant raadsleden heeft Tony al wel een advies: Lees je goed in, weet waar je over praat en wat er van je wordt verwacht.

Bedankt voor het fijne gesprek Tony!