Internationale vrouwendag 8 maart 2021
Of hoe we na 100 jaar nog steeds de heuvel moeten beklimmen.
Vol goede moed wilde ik een column gaan maken over internationale vrouwendag 2021. Hoe we, ondanks Corona, dit misschien toch op een bescheiden manier zouden kunnen vieren. Voor wat achtergrondinformatie over de stand van zaken betreffende vrouwenemancipatie in Nederland ging ik dan ook even vrolijk surfen op het net.
Mmmm……. had ik misschien beter niet kunnen doen. Van lezen word je dan misschien wel wijzer maar in dit geval niet vrolijker. Stand van zaken positie vrouwen in Nederland anno 2020: Burgemeesters 29%, Hoogleraren 23 % Raden van grote besturen 12%. En eerlijk gezegd over de cijfers van Drenthe m.b.t. het aantal burgemeesters, M/V (11/1) gedeputeerden (5/0) en wethouders (36/10) nog minder vrolijk waarbij het aantal vrouwelijk wethouders in Assen natuurlijk een positieve uitzondering is!
Ook een artikel in de NRC deze week gaf aan: Vrouwen in topposities; streefcijfer niet gehaald. En ik maar denken dat we misschien weinig over vrouwenemancipatie hoorden van onze minister Engelshoven omdat het in Nederland allemaal allang geregeld is.. Ze is nu bezig met een wetsvoorstel waarmee beursgenoteerde bedrijven gedwongen worden minstens 33 procent vrouwen in hun raad van commissarissen te hebben. Tja en gelijk hoor ik nu, en helaas ook vaak van vrouwen: Ze moet wel kwaliteit hebben en enne….. geen excuus Truus hoor!.
Ik richt me nu even tot deze vrouwen: Ja je mag en moet misschien soms zelfs die excuus Truus zijn. Want hoe meer excuus Truusen hoe meer zal blijken dat diezelfde excuus Truus heel goed haar werk doet en dat bedrijven daardoor zelfs nog beter functioneren (ja hier is onderzoek naar gedaan). Hoe meer vrouwen in hoge posities in een bedrijf hoe meer vrouwen er dan ook weer benoemd gaan worden want dan is de vanzelfsprekendheid dat mannen weer meer mannen gaan benoemen misschien voorbij. Ook zal er dan hopelijk meer aandacht komen voor inclusiviteit van alle groeperingen binnen onze samenleving.
Een column is natuurlijk te kort om het thema emancipatie en inclusiviteit volledig te behandelen maar blijft wel, ook binnen GroenLinks, een belangrijk gespreksonderwerp. Toch is er ook hoop:
Ik dacht opeens aan wat ik twee weken geleden zag tijdens de inauguratie van president Biden. Een jonge vrouw die een gedicht voordroeg dat ging over Amerika maar net zo goed ook over andere landen, andere mensen en andere moeilijke situaties zou kunnen gaan. Daarom hierbij een paar regels uit haar gedicht “The hill we climb” als bemoediging, niet alleen voor vrouwen maar voor alle mensen omdat iedereen het verdient om gehoord en gezien te worden.
When day comes, we step out of the shade, aflame and unafraid, the new dawn blooms as we free it, for there is always light, if only we're brave enough to see it, If only we're brave enough to be it.
Als het dag wordt stappen we uit de schaduw, vurig en zonder vrees, de dageraad bloeit als we hem bevrijden. want er is altijd licht, als we maar moed hebben het te zien, als we maar moed hebben het te zijn.
ATHENA
* Disclaimer: GroenLinks is een ledenpartij waarin veel verschillende meningen leven. Om de discussie levendig te houden bieden we graag een podium aan mensen met een creatieve, kritische en / of vernieuwende blik. Deze column is dan ook de mening van de schrijver en mogelijk niet van alle leden van de partij / afdeling.